Önümüzdeki günlerde yapılacak olan Amerikan Başkanlık Seçimi, tüm dünyanın merakını çeken bir yarışa dönüşüyor. Özellikle Joe Biden’ın seçimlerden çekildiğini açıklamasının ardından dengeler tamamen değişti. Cumhuriyetçiler, Biden’ın zayıf bir aday olmasının rahatlığını yaşıyor ve çeşitli sebeplerle Trump’ın kazanmasını garanti bir durum olarak görüyorlardı. Fakat Kamala Harris, tecrübesi ve siyasi kimliğiyle Donald Trump karşısında oldukça güçlü bir aday. Bu durum seçim kampanyası sürecinin çekişmeli bir arenada yaşanacağını gösteriyor. Bu süreçte iki aday da kendi stratejileri ve söylemleri kapsamında farklı bir Amerika tezahürü yaratıyor. Peki Trump ve Harris’in siyasal iletişim stratejilerine baktığımızda neler görüyoruz?
Donald Trump’ın söylemlerinin yapısında popülizm izlerini görmek mümkün. Trump başkanlık yarışına çıkarken kendini siyasi elitlerin karşısında konumladığı bir duruş sergiledi. Uzun zamandır ben halktan biriyim mesajı vermeye çalışıyor. Trump’ın sloganları da Amerika’nın ekonomik ve sosyal problemlerinin çözümünü yalnızca kendisinin başkan olması koşuluna bağlıyor. Aynı zamanda anti-establishment tavrını ortaya çıkaran “Drain the Swamp” (Bataklığı Kurutun) söylemi, Amerika’nın olagelmiş bürokrasi ortamına bir tepki duruşu sergiliyor. Bununla birlikte Trump’ın göçmen karşıtı söylemleri de kendi seçmen tabanını mobilize etmesinde büyük fayda sağlıyor.
Trump’ın geleneksel medyayla arasının iyi olmadığı da bilinen bir gerçek. Bu sebeple genellikle seçmenle sosyal medya aracılığıyla doğrudan iletişim kurma yoluna gidiyor. Sosyal medyada da genelde kutuplaştırıcı söylemlerine devam eden Trump bu yolla seçmen kitlesinin fanatizmini körükleyebiliyor. Söylemlerinin klasik popülist söylemlerden hiçbir farkı olmadığı ortada fakat seçmeni etkileyen etmenlere bakıldığında Trump söylemlerinde sade bir dil tercih ediyor. Muhtemelen bu sade dil, Amerikan sokak jargonuna yakın bir tonda olması sebebiyle, seçmene yakınlık hissettiriyor.
Kamala Harris, Donald Trump’la taban tabana zıt bir strateji ve söylem yürütüyor. Kamala Harris, ABD’nin ilk Güney Asyalı ve Siyahi başkan yardımcısı. Bu durum toplumda bazı kesimlerle empati içeren bir bağ kurmasını da kolaylaştırıyor. Harris tüm bunlara dayanarak bugüne kadar kimlik siyasetini pozitif bir doğrultuda kullanmayı başardı. Harris, bir röportajında kendini “Amerika Birleşik Devletleri başkan yardımcısıyım. Ben bir eştim. Çocuklarımız var. Ben bir vaftiz annesiyim. Ben bir teyzeyim. Ben bir en iyi arkadaşım. İyi bir aşçıyım… ve biliyorsunuz, insanlar için bir savaşçıyım. Savaşmaya hazırım.” şeklinde tanımlıyor. Trump’dan farklı olarak halktan biri olma durumunu daha yalın ve gerçekçi bir biçimde ortaya koyuyor. Tartışma stili ise Trump’ın aksine uzlaşmacı bir çatışma biçimi sergiliyor. Hukuk eğitimi almış olmasıyla ilişkilendirilebilecek stratejik odaklı saldırgan bir tutuma sahip. Kamala Harris, Trump’a benzer şekilde sosyal medyayı aktif kullanıyor. Fakat Trump’ın provokatif tarzının aksine seçmenle bağ kurmaya yöneliyor.
Donald Trump ve Kamala Harris, aslında Amerika çağdaş siyasetinde seçmen tabanında var olan iki farklı kutbu temsil ediyor. Trump’ın çatışmacı tavrının aksine Harris, ılımlı bir görüntü oluşturuyor. Bu iki tarzında seçmende ciddi bir karşılığı olduğu dikkate alındığında, konuyu avantajlar ve dezavantajlar çerçevesinde değerlendirmekte fayda var. Bu açıdan her iki siyasi figürün Amerikan siyasetine en büyük katkısı dinamik ve çok sesli bir demokrasi anlayışı oluşturmaları demek mümkün.
